Dzień zwykły, szary tego miasta witam

Dzień zwykły, szary tego miasta witam,
Wystarczy się wsłuchać. Funkowe rytmy, są wszędzie. Kawałek, który wpadł mi w ucho i nie mogę się go pozbyć. Nawet nie chce. Jedna z tych piosenek, która ogromnie nastraja człowieka pozytywnie. Trzy minuty i dwie sekundy połączone bitem, rapem, funkiem. Podobno liryczny poeta. Ja tam słyszę tylko funk :)
'Albo mnie kochaj, albo zostaw w spokoju.'

Funky Masons, Rockafellaz
Hip-hop na maksa, masz skillsy, pokaż teraz
Polski Flavour, Azizi Hustlazz
B-boy Kleju, B-boy Skunk, B-boy Bartaz
Danny Drumz, ten co gra funk
Ty wiesz co robić - tańcz
Projekt Parias, HiFi Banda
Kocham hip-hop, to moja inspiracja.

Dla tych, których tu nie wymienię. Ja wiem dla kogo. 
http://www.youtube.com/watch?v=8SwtskTxcC4

" To dla mnie żałosne, jaa znalazłem Kalifornie w Polsce "

Najlepszy funk z całego funku... G-Funk! Inaczej Gangsta Funk jest odmianą hip hopu, który wywodzi się z West Coastowego gangsta rapu. Sample nie są tu najważniejsze w tworzeniu muzyki. G-Funk łączy funkowe brzmienie, rap i śpiew. Z czym się kojarzy? Z wakacjami, kiedy ' inne słońce świeci nam w ten upał, pozbawione tych promieni uv' ;) Dokonując rezime: lajtowa, przyjemna muzyka.

Nie jest łatwo określić kiedy i w jaki sposób powstał g-funk. Głównie za twórcę funku uważa się Dr. Dre. Pierwsze brzmienia tego nurtu pojawiły się na singlu N.W.A. Always Into Something wydanego w 1991 roku. Kiedy w 1992 r. Dre wydał swój debiutancki album The Chronic nakładem wydawnictwa Death Row Records cały świat mógł usłyszeć 'głos Kalifornii'. Album stał się niemal natychmiastowym sukcesem, i dzięki niemu G-Funk stał się najbardziej popularnym gatunkiem hip-hopu.

N.W.A. Always Into Something

można by rzec, jeden z prekursorskich kawałków

Nate Dogg- G-Funk

Bardzo, bardzo, bardzo lajtowy kawałek, typowy gangsta funk;)

G-funk jest bardzo popularnym gatunkiem, ale niezbyt praktykowanym. Gdzieniegdzie można znależć elementy funku w muzyce gangsta, jednak wciąż niewielu jest jego przedstawicieli. Jako że blog poświęcony jest owej muzyce, skupie się na kawałkach, które odpowiadają moim gustom. Mam nadzieje, że przyłączycie się do słuchania, komentowania, chilloutowania i jarania się tą muzyką;p

 Mes- G-funk, jakbyś pytał

I polski g-funk...
Bo o tym chce napisać...
Polska scena muzyczna, niestety...
Nie ma się czym chwalić.

Aczkolwiek,
Prekursorem polskiego g-funku jest Ten Typ Mes oraz skład Feel da Funk Or Die. Do grup Lai Low, West Cost, Gangsta należą: 2cztery7, Bleiz oraz Beat Squad.

2cztery7- Luz Naturalny

Beat Squad- Dobre Czasy

Czekam na Wasze opinie! :)

Funk współcześnie :)

Obecnie funk jest podstawą do sampli muzyki hip hopowej i r&b. Zaś w latach 90. gdy muzyka funkowa praktycznie zniknęła ze sceny muzycznej, zespoły rockowe zaczęły dodawać elementy funku do swojego brzmienia, tworząc nowe kombinacje muzyczne: funk rock i funk metal. W latach 90. bardziej popularny stał się rhythm and blues oraz New Jack Swing.

New Jack Swing

Jest hybrydą rhythm'n'bluesa. Można też powiedzieć, że mieszanką muzyki soul z hip hopem popularnej w końcu lat 80tych i na początku 90tych. Nazywany jest często jako new jack r&b lub swingbeat. Jako gatunek muzyczny został wykreowany przez producenta Teddy Rileya, który eksperymentował nad integracją rytmów hip hopowych, sampli z brzmieniem miejskiej odmiany r&b. Ten styl rozwinął się podobnie jak większość wcześniejszych gatunków jako nowa kombinacja starszych stylów. Niektóre z utworów miały tylko hip hopowy beat, inne elementy rapu. New Jack Swing obfituje w 'słodki' śpiew jako pewien środek wyrazu i zharmonizowane wielogłosowe partie wokalne z rytmami funky i rapu.

Podaje małą próbkę swingbeatu. Najlepszy kawałek z tego gatunku i z lat 90tych :) Kozacki styl... taką kokardę nosić we włosach ;) Sami zobaczcie!

Bust a move!

http://www.youtube.com/watch?v=xy4FXhkm6Nw

A pamiętacie to? Ajs Ajs Bejbi;d Genialna piosenka, beat i wogle wszystko, ale kolczyk w uchu, fryzura, akurat styl tej grupy jest... Przypomnijcie sobie, jeśli ktoś nie pamięta ;)

http://www.youtube.com/watch?v=rog8ou-ZepE

Od połowy lat 80. do późnych lat 90. zespoły takie, jak: Red Hot Chili Peppers, Living Colour, Jane's Addiction, Prince, Fishbone rozpowszechniły wśród nowej publiczności style grane przez pionierów funku. W latach 90. zespoły te były inspiracją dla alternatywnego stylu muzycznego funkcore oraz dla współczesnych zespołów czerpiących z muzyki funk takich, jak: Outkast czy Black Eyed Peas.

Travelling Without Moving ( Jamiroquai) jest najlepiej sprzedającym się albumem funk w historii.

Jamiroguai- Travelling Without Moving na żywo:)

Niedługo ciąg dalszy o latach współczesnych i mój ulubiony styl funkowy... ;)

Organy Hammonda

Jednym z przedstawicieli elektrycznych instrumentów muzycznych są organy Hammonda. Został on stworzony w roku 1935 przez zegarmistrza amerykańskiego. Organy Hammonda są wykorzystywane aż po dzisiejszy dzień. Główna produkcja tego instrumentu ma miejsce w Stanach Zjednoczonych. Po wielu unowocześnieniach tego instrumentu obecnie wykorzystuje się jego zminiaturyzowaną wersję, gdzie elektromagnetyczny generator został zastąpiony przez generator cyfrowy. Instrument ten posiada 71 klawiszy na klawiaturze, a także 25 pedałów.

Organy Hammonda znalazły szerokie zastosowanie w muzyce rockowej lat 60. Pierwszymi muzykami, którzy zaczęli posługiwać się tym instrumentem w swoich zespołach byli Georgie Fame i Graham Bond. Później były używane przez zespoły nurtu brytyjskiej inwazji (m.in. The Nice i Procol Harum), a następnie w rocku psychodelicznym i w latach 70. w rocku progresywnym. W późniejszych okresach popularność tego instrumentu w muzyce rockowej praktycznie zanikła.
Organy Hammonda znalazły także pewne zastosowanie w muzyce poważnej. Między innymi Karlheinz Stockhausen wykorzystał je w swej kompozycji Mikrophonie II. W muzyce rozrywkowej jednak królowały one przez całe lata pięćdziesiąte i sześćdziesiąte. Gdy popularne stały się syntetyzatory przestano używać organy Hammonda. Warto także dodać, że zastosowanie tego instrumentu miało być inne. Autor tego instrumenty stworzył go z myślą o muzyce sakralnej.
Ciekawostką jest fakt, że sam konstruktor uważał, że jego organy powinny być wykorzystywane jedynie w muzyce sakralnej. Denerwował go fakt, że używali ich muzycy jazzowi - Hammond nie lubił jazzu.
Do rockowych i jazzowych wirtuozów instrumentu należą: Billy Preston, Wojciech Karolak, Andrzej Zieliński, Krzysztof Sadowski, Czesław Niemen, Paweł Berger.

Rock And Roll Hall Of Fame

Jest takie fajne miejsce. W Cleveland, w stanie Ohio, w USA. Na pierwszy rzut oka to piramida. I tu zaskoczę... bo tylko tak wygląda ;p Miało być więcej informacji o Rock and Roll Hall of Fame, i jest :) Miejsce, które opisuje to muzeum. Muzeum muzyki rock and roll i rocka. Honoruje artystów rockowych i inne osoby, które przez swoją działalność wniosły zasadniczy wkład w rozwój gatunków muzycznych

W Rock and Roll Hall of Fame mieszczą się ekspozycje ukazujące historię i teraźniejszość muzyki rockowej. Budynek muzeum zaprojektował Ieoh Ming Pei.


Wszystkich honorowanych przez Hall of Fame można podzielić na grupy:
1. Wykonawcy - artyści solowi lub grupy, których płytowy debiut odbył się co najmniej 25 lat przed wprowadzeniem, oraz które wniosły znaczący wkład w rozwój swego gatunku. 
2. Pionierzy - osoby, które dały podstawy pod rozwój gatunku
3. Muzycy studyjni - słynni muzycy studyjni, często nie znani z imienia szerokiej rzeszy fanów, których wkład w rozwój rocka jest znaczący.

Nominowanych do Hall of Fame jest duuuuuuużo. Bardzo dużo. Ci najbardziej znani to: Elvis Presley, James Brown, Little Richard, Marvin Gaye, The Beatles, Bob Dylan, The Rolling Stones, Stevie Wonder, Louis Armstrong, Scorpions, Sly and The Family Stone, Elton John, Bob Marley, Pink Floyd, Bee Gees, The Jackson 5, Santana, AC/DC, Sex Pistols i wiele, wiele innych...

Africa 70.

AFROBEAT- rewolucyjny ogień z Nigerii, którego ojcem jest wielki Feta Kuli. Gatunek muzyczny, który powstał w połowie lat 60.XX wieku. łączący afrykańskie rytmy i techniki wokalne oraz tradycyjną muzykę nigeryjskiego plemienia Joruba z funkiem i jazzem. Typowy afrobeatowy zespół składał się z kilkunastu muzyków. Był to swoisty big band, w którym silnie osądzony groove sekcji rytmicznej (perkusja, bębny, instrumenty perkusyjne) uzupełniony był przez gitary. Charakterystyczna była powtarzalność rytmów. Poza głównym tematem, na improwizacje pozostawiano bardzo dużo miejsca. Utwory były rozciągane do kilkunastu a nawet do kilkudziesięciu minut podczas koncertów. Afrobeat niesie silne, polityczne przesłanie, krytykuje dyskryminację ludzi, wojny, egoizm elit politycznych i gospodarczych, zwraca uwagę na problemy Trzeciego Świata, głód i nędzę.

Tak po krótce o afrobeat, a więc czas na muzyke. Panie i Panowie przed Wami Fela Kuti Gentelman!! ;p

 

http://www.youtube.com/watch?v=-ykpwr8K3M

 

Czekam na komentarze!!

Believe in miracles...

The Jackson Sisters to amerykańska grupa rodzinna nagrywająca w latach 70. muzykę soul i disco. Nie mylić z rodziną Jacksonów :) The Jackson Sisters to:  Jacqueline Jackson-Rencher, Lyn Jackson, Pat Jackson, Rae Jackson i Gennie Jackson.

I niech mi ktoś powie, że funk to nie jest pozytywna muzyka, bo to najbardziej pozytywny i funkowy kawałek zarazem jaki kiedykolwiek słyszałam :):):) Posłuchajcie tego !!!


http://www.youtube.com/watch?v=g26e89xV1HU

Disco. Disco Fever

Kojarzycie dyskotekowe tańce Johna Travolty pod koniec lat 70tych? No to właśnie to jest disco;P Disco jest gatunkiem muzycznym z bardzo szybkim i energicznym brzmieniem, powstały we wczesnych latach 70., głównie z połączenia muzyki funk i soul. Najbardziej popularna była wśród czarnoskórej widowni ( co się jednak z czasem szybko zmieniło).

The Trammps - Disco inferno

Pierwsze dyskoteki zaczęły powstawać w okupowanym Paryżu podczas II wojny światowej. Naziści bardzo szybko obalili jazz i zamknęli większość nowych klubów, a fanów muzyki jazzowej nielegalnie zamykali w piwnicach, gdzie można było słuchać muzyki niemieckiej. Nowy klub Whiskey a Go Go otworzył Paul Pacine, w którym wszyscy fani mogli swobodnie korzystać z dyskotekowego parkietu i tańczyć przy muzyce granej przez DJ.

Udanego bouncowania przy muzycze disco!!!

Kool and The Gang- Celebration

Już w latach 70tych rozpowszechniały się nowe rodzaje narkotyków. Najpopularniejszym stał się Poppers. W znaczeniu polskim znalazłam tylko to, że jest to nazwa slungowa, sam narkotyk to mieszanina amylu i butylu. Używany przez wdychanie. Prowadzi do intensywnej euforii i seksualnego pobudzenia. Dzięki temu muzyka brzmiała lepiej, była ulepszona.

Muzyka disco, jak większość gatunków zaczęła dzielić się na inne podgatunki. W szczególności powstało disco house, euro disco, disco punk.

Z ciekawostek dodam też, że na początku muzyka disco kojarzona była z homoseksualistami. W dzisiejszych czasach powiedziałabym bardziej, że mogłaby pasować do metroseksualistów. Kojarzy Wam się ta muzyka z homo?

Kool and The Gang - Get down on it

Lata 80. XX wieku

W 1980 roku wiele podstawowych elementów, które stworzyły P-Funk, zaczęły być wykorzystywane w muzyce elektronicznej i przez syntezatory. Klasyczny funkowy keyboard, jak organy Hammonda i pianino elektryczne Rhodesa zostały zastąpione przez cyfrowe syntezatory takie. Elektroniczne automaty perkusyjne zastąpiły perkusję używaną w przeszłości, zwaną Funky Drummers.

 

Rick James był pierwszym funkowym muzykiem lat 80., który przejął władzę nad funkiem zdominowanym przez P-Funk w latach 70.

Prince używał podobnej elektronicznej instrumentalizacji jak James, co sprawiło, że miał wpływ na brzmienie funku. Prince połączył erotyzm, technologie, kontrowersyjny wizerunek i sceniczny show, aby ostatecznie stworzyć świat muzyczny tak ambitny i fantazyjny, jak P-Funk.

Rick James- Super Freak

Zespoły, które zaczynały grać podczas trwania ery P-Funku w latach 70., łączyły nieskrępowaną seksualność stworzoną przez Prince'a i technologiczny rozwój, tak aby tworzyć nowe, funkowe hity. W latach 80. grupy takie, jak: Cameo, Zapp, The Gap Band, The Bar- Keys nagrały swoje największe hity, ale niestety w drugiej połowie tej dekady funk stracił swoją wysoką pozycję.

Electro

W latach 80. pod wpływem zespołu Kraftwerk powstał electro funk. Pierwszym singlem stylu electro funk, był "Planet Rock" z roku 1982. Styl ten, znany również pod skróconą nazwą electro, tworzony był głównie przez syntezatory i automatyczną perkusję, która ma charakterystyczne elektroniczne brzmienie.

Lata 60. i 70.

W latach 60. wielu muzyków jazzowych zaczęło mieszać jazz z funkiem. Należeli do nich między innymi Horace Silver, Harbie Hancock, Eddie Harris. Ten nowy styl nazwano "jazz funk".

Z pewnością lata 70.XX wieku były erą największego rozkwitu muzyki funk. Rozwinęło się inne spojrzenie na funk, nazwane później "funk rock". Ten nowy rodzaj brzmienia, rozwinął George Clinton i grupa Parliament Funkadelic. W swojej muzyce łączyli jazz i psychodeliczny rock. Psychodeliczny rock najprościej można wyjaśnić w sposób: muzyka rock + środki psychoaktywne. Muzyka ta stała się popularna wraz z rozwojem ruchu hippisowskiego w Ameryce. W latach 70. dzięki grupie Parliament Funkadelic powstał nowy podgatunek muzyczny P-Funk. Do P-Funkowców należeli też: The isley brothers, Sly and the family stone czy Ohio players. W latach ok 1975 podobno wszystkie te zespoły odnosiły ogromne sukcesy, ale największy przypadł Sly&The Family Stone, gdyż tylko ich histy dotarły na szczyty list przebojów!

Posłuchajcie Parliament Funkadelic- Super stupid  ( klasyczne połączenie funk i rocka )

I wreszcie... funk styles

Mój post dedykuje Paulinie K., za jej funkowy i breakdancowy styl i klimat oraz w podzięce za przekazanie materiałów, które zamieszczam na blogu. Wszystkie materiały są jak najbardziej aktualne i autentyczne:) Pozdrawiam wszystkich jarających się muzyką funk!;) a w szczególności tych, którzy się tu udzielają;d Przy okazji, przyjemnego oglądania filmów! :)

Funk Styles to wszystkie taneczne style funkowe, których używa się w hip-hopie (takie jak popping, locking, boogaloo itd.). Funk Styles powstało na zachodnim wybrzeżu USA. Promotorzy tego kierunku odwołują się do okresu lat 80. i ówczesnych tańców ulicznych. Funk w szerszym znaczeniu określa optymistyczne i "luźne" podejście. W tańcu przełomem było odejście od "formalizmu", perfekcjonizmu i opanowania charakterystycznego dla tańców towarzyskich, na rzecz improwizacji i indywidualnie wymyślanych figur. Mimika swobodnie wyrażała radość i zabawę. Wszystko przybierało nieskrępowaną i swobodną formę. 

James Brown był pierwszym znanym wykonawcą, który w trakcie swych utworów wykonywał taneczne figury w przerwach wokalnych. Charakterystyczne elementy to "małpia postawa" (lekko pochylona z luźno zwisającymi nadgarstkami), zmiany kierunków i obroty na piętach (180 i 360 stopni), nagły półprzysiad (wyglądający na "chwilowy szpagat"), wykop nogą, piętą do przodu, czy szeroka praca rąk (np. imitująca pływanie lub kung-fu). Także w tym okresie pojawiały się już pierwsze elementy "robota" i figury w parterze.

Electric Boogie jest to rodzaj popping’u (tickingu). Zarówno tak zwany „locking”, jak i „popping” narodziły się w Los Angeles. „Popping” został stworzony przez zespół tańca ulicznego zwany „Electric Boogaloo”. Locking z kolei jest dziełem „The Lockers”. Jeden i drugi taniec istniał na długo przed pojawieniem się breaking’u. W czasach breaking’u, tancerze stopniowo dodawali do swoich układów tanecznych elementy „popping’u” i „locking’u”. Inspiracją dla czarnoskórych nastolatków z Los Angeles, którzy wymyślili taniec o nazwie „robot” były roboty z telewizyjnych seriali z wczesnych lat sześćdziesiątych takich jak np. „Zagubieni w kosmosie”. Poczucie ożywienia i zainteresowanie futuryzmem jest wyraźne wśród większości młodych ludzi żyjących w podupadłych dzielnicach wielkich miast, ponieważ stanowią one ucieczkę w świat, gdzie wszystko jest doskonałe, wyraźne i pod kontrolą. W roku 1969, młody murzyn, Don Campbell, stał się znany wśród ulicznych tancerzy LA jako twórca nowego tańca „Campbellock” (wydał płytę zatytułowaną „Do The Campbellock”). Połączył on hydrauliczne ruchy robota, będące wyrazem całkowitej kontroli, z dzikimi, niekontrolowanymi ruchami ciała charakterystycznymi dla tańca „Tap-Flash”, zastyganiem w bezruchu i gwałtownym ruszaniem do przodu oraz komiczną mimiką twarzy i ubiorem klauna, tworząc w ten sposób zupełnie nowy i nadal popularny ruch taneczny zwany „Locking’iem” (inaczej Campbellocking’iem. We wczesnych latach siedemdziesiątych Don Campbell miał już zespół zwany „The Lockers”. 

Co za dużo do czytania to nie zdrowo, udostępniam filmik, żeby przybliżyć formę taneczną- 

popping i locking:)

Lockersi z wczesnych lat siedemdziesiątych nosili buty na koturnach, jaskrawe, prążkowane skarpetki, spodnie do kolan z nogawkami zebranymi w mankiet, satynowe, jasno kolorowe koszule z dużymi kołnierzykami, wielkie muchy, olbrzymie czapki Apple Boy i białe rękawiczki. W mniej więcej tym samym czasie telewizyjna choreografka Toni Basil, znana m.in. z takich programów jak „Shindig” i „Hullaballoo”, odkryła Dona Campbella i jego Lockersów i pomogła im wybić się na arenie międzynarodowej. Sama była znakomitą tancerką i wkrótce nauczyła się lockować. Już jako członek zespołu pomagała w dopracowaniu tańca i wciągnęła Lockersów do telewizji (np. do programu „Saturday Night Live” oraz takich reklam jak Schilitz Malt Liquor Beer). W czasie, gdy w Nowym Jorku rozwijał się breaking, w południowej Kalifornii coraz bardziej popularny stawał się locking. W latach 1972 i 1973, w Fresno, małym miasteczku położonym w połowie drogi między Los Angeles i San Francisco, w czarnoskórej rodzinie składającej się z samych chłopców stworzony został nowy taniec zwany przez nich „Electric Boogaloo”. Pistol Pete (były członek „The Lockers”) i jego bracia połączyli w jedno locking, robot oraz bardziej płynne i kontrolowane ruchy pantomimy. Zamiast gwałtownych ruchów ciała oraz mechanicznymi ruchami robota, skupili się na ruchach łokci, nadgarstków, szyi, bioder i wszystkich innych stawów. Electric Boogaloo przypominał pantomimę w tym sensie, że niejako naśladował ruchy przewodu elektrycznego pod napięciem, ale zawierał również elementy opanowania i kontroli zaczerpnięte z robota. Program „Soul Train” przedstawił go jako nową formę taneczną i rzucił wyzwanie locking’owi. Electric Boogaloo (obecnie zwany Electroc Boogie) rozprzestrzenił się w Nowym Jorku zaś breaking nabrał popularności w Los Angeles.

Zdjęcie stare, ale musi być:) Nie ja jestem na tym zdjęciu, żeby nie było niedomówień;)

Jeśli nie poznajecie- ulica Lipowa. Ja nie poznałam;P
Białostocka grupa Freakish Style Crew

Cropp Baby-G Dance Battle Poland 2010 (Metro)

I na koniec odrobinę profesjonalnego tańca- breakdance ;)

Komentujcie dzieciaczki ! :)

SZTUKA WOJNY

Kiszycka wybrała się do teatru. 22 grudnia, po dłuuugiej przerwie dotarłam do Teatru Dramatycznego w Białymstoku. I szczerze powiem, nie żałuję. Tego dnia odbył się spektakl Break. Pozwoliłam sobie nawet na kradzież ulotki z owego przedstawienia. I zamierzam wam przedstawić co jest na niej napisane;) Pominę wszystkie nazwiska, a tylko uwzględnię partnerów przedstawienia bo są nimi Teatr Studio w Warszawie, nasz teatr w Białymstoku, Studio Działań Kreatywnych Danceoffnia.

Ogólnie cały spektakl byl bardzo klimatyczny i nastrojowy. Siedząc na ciemnej sali można było dostać gęsiej skóry. Najlepszy był taniec. Ale między pokazem tańca występował narrator. Ja go tak nazwalam bo właśnie ta osoba przedstawiała maksymy i zasady wojny. Naprawdę trzeba było się głęboko zastanowić o co chodzi w połączeniu tych zasad wygłaszanych przez owego narratora, z breakdancem. W pewnym momencie, ogladając speklakl, człowiek siedział i myślał: "Ej, o co w tym chodzi?".

„B.R.E.A.K." to projekt Towarzystwa Prze-Twórczego realizowany w Teatrze Studio w ramach interdyscyplinarnego programu edukacyjno-artystycznego INKLUSIV. Pierwszym etapem B.R.E.A.K.’a były wakacyjne warsztaty taneczno-teatralne adresowane do młodych ludzi z Białegostoku i Warszawy. Podczas warsztatów wyłonionych zostało sześć osób, które następnie, przez dwa miesiące brały udział w próbach do przedstawienia. Wynikiem ich pracy jest spektakl B.R.E.A.K. SZTUKA WOJNY. Inspirowany traktatem chińskiego mędrca Sun Tzu „Sztuka wojny” scenariusz przedstawienia utkany został ze strzępków fabuł, starożytnych maksym i zasad wojennej strategii wyrażonych żywiołowym tańcem.

Aż się tym zainteresowałam i poszperałam w internecie na temat Sun Tzu. Otóż: Sun Tzu żył w Chinach w królestwie Wu ok. V w. p.n.e. Był wybitnym generałem, a także jednym z największych myślicieli Dalekiego Wschodu. Przede wszystkim znany jest jako autor dzieła "Sztuka wojny". Jest to obszerny zbiór zasad taktyki i strategii wojennych -- "Sztuka wojny" to chińska doktryna wojskowa. Dziś również wykłada się jej zasady na amerykańskich uczelniach wojskowych. Doczekała się odniesienia w stosunku do biznesu, sportu, dyplomacji i życia osobistego. Sun Tzu jest dziś chyba najczęściej cytowaną chińską osobistością na świecie. 

Ci, którzy pierwsi staną na polu bitwy i oczekują wroga, są wypoczęci. Ci, którzy przybywają na pole ostatni i od razu przystępują do walki, są wyczerpani.

 

Czym byłby funk bez Sex Machine...

... czyli ciąg dalszy o Jamesie Brownie.

Utwór, którego pełny tytuł brzmi Get up (I feel like being a) Sex Machine z 1970 roku, przyniół artyście ogromny sukces. W piosenkach, takich jak: Cold Sweat, Mother Popcorn, czy też Papa's got a brand new bag, James Brown odrzucił wcześniej przyjęty 12-taktowy blues. Zamiast tego, jego muzyka została wypełniona wzniosłymi wokalami, a jego głos nazwany został "instrumentem perkusyjnym" z częstymi chrząknięciami. Piosenka Out of sight była przełomowym hitem, który zasygnalizował zmianę w brzmieniu Browna i ustanowił funk, jako odrębny gatunek muzyczny.

W roku 1967 grupa Dyke and The Blazers wydała płytę Funky Broadway. Było to pierwsze wydawnictwo, w tytule, którego pojawiło się słowo "funky".

W roku 1969 grupa The Isley Brothers wydała numer It's Your Thing, który zasygnalizował przełom w muzyce afroamerykańskiej, zacierając granicę między muzyką rockową Jimiego Hendriksa, a muzyką soulową, takich grup takich jak Sly&The Family Stone.

Dla tych którzy zapomnieli jak brzmi Gerappa;) Na żywo z 1976.
James Brown Sex Machine

W 1997 piosenka Sex Machine została wykorzystana w reklamie limitowanej serii samochodu Renault Clio.

W 1986 roku artysta został wprowadzony do Rock and Roll Hall Of Fame. (Więcej o Rock and Roll Hall Of Fame- póżniej)

James Brown wziął udział w musicalu The blues brothers (1980), oraz pojawił się także w fimie Blues brothers 2000 (1988). Artysta zmarł w wieku 73 latch, prawdopodobnie w wyniku komplikacji związanych z zapaleniem płuc.

James Brown - Godfather of soul

Czy ktoś z was nie słyszał o Jamesie Brownie? Nie sądzę;) Jeśli jednak znalazła by się osoba, która nie ma pojęcia o kim mowa, czas to zmienić:)

Artysta, który uznawany jest za prekursora gatunków rhythm and blues, soul i funk urodził się daaawno temu, bo 3 maja 1933 w Barnwell (Karolina Południowa). Jego muzyka wywodzi się z fuzji bluesa i gospel z instrumentalnym, tanecznym jazzem oraz sporymi wpływami muzyki latynoskiej. Muzyka oparta jest na instrumentach perkusyjnych i dętych. Myślę, że Browna z łatwością można poznać po jego mocnym i ekspresyjnym głosie. W połowie lat 60. James Brown rozwinął swój charakterystyczny styl groove. O taktach i rytmach, których Brown używał w swojej muzyce można pisać, pisać i pisać. (Więcej o groove dowiedzie się przy stylach muzyki funkowej- funky styles).

James Brown zasłynął na całym świecie między innymi dzięki hitom Out of sight z 1964 roku i Papa's got a brand new bag z 1965. Posłuchajcie tej muzyki bo jest naprawdę świetna! Jak już wspominałam, jakość nie jest najlepsza, ale zwróćcie uwagę na ruchy Browna:)