I wreszcie... funk styles

Mój post dedykuje Paulinie K., za jej funkowy i breakdancowy styl i klimat oraz w podzięce za przekazanie materiałów, które zamieszczam na blogu. Wszystkie materiały są jak najbardziej aktualne i autentyczne:) Pozdrawiam wszystkich jarających się muzyką funk!;) a w szczególności tych, którzy się tu udzielają;d Przy okazji, przyjemnego oglądania filmów! :)

Funk Styles to wszystkie taneczne style funkowe, których używa się w hip-hopie (takie jak popping, locking, boogaloo itd.). Funk Styles powstało na zachodnim wybrzeżu USA. Promotorzy tego kierunku odwołują się do okresu lat 80. i ówczesnych tańców ulicznych. Funk w szerszym znaczeniu określa optymistyczne i "luźne" podejście. W tańcu przełomem było odejście od "formalizmu", perfekcjonizmu i opanowania charakterystycznego dla tańców towarzyskich, na rzecz improwizacji i indywidualnie wymyślanych figur. Mimika swobodnie wyrażała radość i zabawę. Wszystko przybierało nieskrępowaną i swobodną formę. 

James Brown był pierwszym znanym wykonawcą, który w trakcie swych utworów wykonywał taneczne figury w przerwach wokalnych. Charakterystyczne elementy to "małpia postawa" (lekko pochylona z luźno zwisającymi nadgarstkami), zmiany kierunków i obroty na piętach (180 i 360 stopni), nagły półprzysiad (wyglądający na "chwilowy szpagat"), wykop nogą, piętą do przodu, czy szeroka praca rąk (np. imitująca pływanie lub kung-fu). Także w tym okresie pojawiały się już pierwsze elementy "robota" i figury w parterze.

Electric Boogie jest to rodzaj popping’u (tickingu). Zarówno tak zwany „locking”, jak i „popping” narodziły się w Los Angeles. „Popping” został stworzony przez zespół tańca ulicznego zwany „Electric Boogaloo”. Locking z kolei jest dziełem „The Lockers”. Jeden i drugi taniec istniał na długo przed pojawieniem się breaking’u. W czasach breaking’u, tancerze stopniowo dodawali do swoich układów tanecznych elementy „popping’u” i „locking’u”. Inspiracją dla czarnoskórych nastolatków z Los Angeles, którzy wymyślili taniec o nazwie „robot” były roboty z telewizyjnych seriali z wczesnych lat sześćdziesiątych takich jak np. „Zagubieni w kosmosie”. Poczucie ożywienia i zainteresowanie futuryzmem jest wyraźne wśród większości młodych ludzi żyjących w podupadłych dzielnicach wielkich miast, ponieważ stanowią one ucieczkę w świat, gdzie wszystko jest doskonałe, wyraźne i pod kontrolą. W roku 1969, młody murzyn, Don Campbell, stał się znany wśród ulicznych tancerzy LA jako twórca nowego tańca „Campbellock” (wydał płytę zatytułowaną „Do The Campbellock”). Połączył on hydrauliczne ruchy robota, będące wyrazem całkowitej kontroli, z dzikimi, niekontrolowanymi ruchami ciała charakterystycznymi dla tańca „Tap-Flash”, zastyganiem w bezruchu i gwałtownym ruszaniem do przodu oraz komiczną mimiką twarzy i ubiorem klauna, tworząc w ten sposób zupełnie nowy i nadal popularny ruch taneczny zwany „Locking’iem” (inaczej Campbellocking’iem. We wczesnych latach siedemdziesiątych Don Campbell miał już zespół zwany „The Lockers”. 

Co za dużo do czytania to nie zdrowo, udostępniam filmik, żeby przybliżyć formę taneczną- 

popping i locking:)

Lockersi z wczesnych lat siedemdziesiątych nosili buty na koturnach, jaskrawe, prążkowane skarpetki, spodnie do kolan z nogawkami zebranymi w mankiet, satynowe, jasno kolorowe koszule z dużymi kołnierzykami, wielkie muchy, olbrzymie czapki Apple Boy i białe rękawiczki. W mniej więcej tym samym czasie telewizyjna choreografka Toni Basil, znana m.in. z takich programów jak „Shindig” i „Hullaballoo”, odkryła Dona Campbella i jego Lockersów i pomogła im wybić się na arenie międzynarodowej. Sama była znakomitą tancerką i wkrótce nauczyła się lockować. Już jako członek zespołu pomagała w dopracowaniu tańca i wciągnęła Lockersów do telewizji (np. do programu „Saturday Night Live” oraz takich reklam jak Schilitz Malt Liquor Beer). W czasie, gdy w Nowym Jorku rozwijał się breaking, w południowej Kalifornii coraz bardziej popularny stawał się locking. W latach 1972 i 1973, w Fresno, małym miasteczku położonym w połowie drogi między Los Angeles i San Francisco, w czarnoskórej rodzinie składającej się z samych chłopców stworzony został nowy taniec zwany przez nich „Electric Boogaloo”. Pistol Pete (były członek „The Lockers”) i jego bracia połączyli w jedno locking, robot oraz bardziej płynne i kontrolowane ruchy pantomimy. Zamiast gwałtownych ruchów ciała oraz mechanicznymi ruchami robota, skupili się na ruchach łokci, nadgarstków, szyi, bioder i wszystkich innych stawów. Electric Boogaloo przypominał pantomimę w tym sensie, że niejako naśladował ruchy przewodu elektrycznego pod napięciem, ale zawierał również elementy opanowania i kontroli zaczerpnięte z robota. Program „Soul Train” przedstawił go jako nową formę taneczną i rzucił wyzwanie locking’owi. Electric Boogaloo (obecnie zwany Electroc Boogie) rozprzestrzenił się w Nowym Jorku zaś breaking nabrał popularności w Los Angeles.

Zdjęcie stare, ale musi być:) Nie ja jestem na tym zdjęciu, żeby nie było niedomówień;)

Jeśli nie poznajecie- ulica Lipowa. Ja nie poznałam;P
Białostocka grupa Freakish Style Crew

Cropp Baby-G Dance Battle Poland 2010 (Metro)

I na koniec odrobinę profesjonalnego tańca- breakdance ;)

Komentujcie dzieciaczki ! :)