Organy Hammonda

Jednym z przedstawicieli elektrycznych instrumentów muzycznych są organy Hammonda. Został on stworzony w roku 1935 przez zegarmistrza amerykańskiego. Organy Hammonda są wykorzystywane aż po dzisiejszy dzień. Główna produkcja tego instrumentu ma miejsce w Stanach Zjednoczonych. Po wielu unowocześnieniach tego instrumentu obecnie wykorzystuje się jego zminiaturyzowaną wersję, gdzie elektromagnetyczny generator został zastąpiony przez generator cyfrowy. Instrument ten posiada 71 klawiszy na klawiaturze, a także 25 pedałów.

Organy Hammonda znalazły szerokie zastosowanie w muzyce rockowej lat 60. Pierwszymi muzykami, którzy zaczęli posługiwać się tym instrumentem w swoich zespołach byli Georgie Fame i Graham Bond. Później były używane przez zespoły nurtu brytyjskiej inwazji (m.in. The Nice i Procol Harum), a następnie w rocku psychodelicznym i w latach 70. w rocku progresywnym. W późniejszych okresach popularność tego instrumentu w muzyce rockowej praktycznie zanikła.
Organy Hammonda znalazły także pewne zastosowanie w muzyce poważnej. Między innymi Karlheinz Stockhausen wykorzystał je w swej kompozycji Mikrophonie II. W muzyce rozrywkowej jednak królowały one przez całe lata pięćdziesiąte i sześćdziesiąte. Gdy popularne stały się syntetyzatory przestano używać organy Hammonda. Warto także dodać, że zastosowanie tego instrumentu miało być inne. Autor tego instrumenty stworzył go z myślą o muzyce sakralnej.
Ciekawostką jest fakt, że sam konstruktor uważał, że jego organy powinny być wykorzystywane jedynie w muzyce sakralnej. Denerwował go fakt, że używali ich muzycy jazzowi - Hammond nie lubił jazzu.
Do rockowych i jazzowych wirtuozów instrumentu należą: Billy Preston, Wojciech Karolak, Andrzej Zieliński, Krzysztof Sadowski, Czesław Niemen, Paweł Berger.